**لبخندخدا**

نهج البلاغه حکمت۳۴۹：انکس که در عیب خود بنگرد از عیب جویی از دیگران باز ماند و کسیکه به روزی خدا خشنود باشد بر انچه از دست رود اندوهگین نباشد و کسیکه شمشیر ستم برکشد با ان کشته شود و انکس که در کارها خود را به رنج بیندازد خود را هلاک سازد و هر کس خود را در گرداب های بلا افکند غرق گردد و هر کس به جاهای بدنام قدم گذاشت متهم گردید.و کسیکه زیاد سخن میگوید زیاد هم اشتباه دارد و هر کس که زیاد اشتباه کرد شرم و حیا او اندک است و انکه شرم او اندک پرهیزگاری او نیز اندک خواهد بود و کسیکه پرهیزگاری او اندک است دلش مرده و انکه دلش مرده باشد در اتش جهنم سقوط خواهد کردو انکس که زشتی های مردم را بنگرد و ان را زشت بشمارد سپس همان زشتی ها را مرتکب شود پس او احمق واقعی است..